Straatband Ongeregeld viert 25-jarig jubileum met een ode aan de barvrouw
ROTTERDAM - Ongeregeld, de straatband van Rotterdam-Zuid bestaat 25 jaar. Op 17 augustus rolt de rode loper uit in de Witte de Withstraat. Van 15.30 uur tot 16.30 uur brengt de band een ‘Ode aan de barvrouw’ en gaat de gelijknamige videoclip in première in café de Schouw.
Al 25 jaar ontregelt Ongeregeld de Rotterdamse straten om aandacht te vragen voor absurde en schrijnende zaken. Van bureaucratie tot het afschaffen van subsidies en het ongevraagd slopen van goede woningen. Het nieuwste idee is om vaklui uit Rotterdam waar normaal niemand aandacht voor heeft in het zonnetje te zetten: de vuilnisman en de barvrouw. Voor hun allebei is een nummer gemaakt. De videoclip voor de barvrouw is opgenomen in café de Schouw en de barmannen en -vrouwen uit dit café zijn de filmsterren.
Dutch Country Music en Rotterdamse protestsongs
Ongeregeld maakt Nederlandstalige protestsongs en Dutch Country Music, geïnspireerd door jaren ’50 country classics van Hank Williams, Johnny Cash en de Western Swing. Ook zijn ze naar eigen zeggen ‘hertalers’, een begrip uit de jaren ’60 toen hits nooit in hun originele versie de oceaan over kwamen. Het nummer ‘Centjes Ventje’ is bijvoorbeeld hertaald van het Engelstalige ‘Money Honey’, onder andere uitgebracht door Ry Cooder en Elvis Presley.
Altijd in een mooie jurk en vliegen in een scootmobiel
Ongeregeld bestaat uit Frank/Janine, die zich toen ze uit de kast kwam vernoemde naar Janine Wegman, de eerste travestiet van Rotterdam die ook muziek maakte. “Als ik speel heb ik altijd een mooie jurk aan.” Martin, de accordeonist is in het dagelijks leven ambtenaar. Dan regelt hij de stad om in het weekend de boel weer muzikaal te ontregelen.
Hetty op de drums kwam er later bij. Zij was kunstfotografe op Zuid en was gelijk enthousiast en wilde graag op straat spelen. Op de basgitaar speelt Adrie, ook wel ‘Vliegende Arend’ genoemd vanwege zijn snelle scootmobiel. “Tijdens een straatoptreden kwam er ooit een man naar ons toe, die beweerde dat hij in een vorig leven met de groten der aarde had gespeeld. Of hij eens mee mocht doen”, introduceert Frank/Janine hem. “Hij woont in een verzorgingstehuis, maar we mogen ‘m meenemen van Humanitas. Niet voederen is de afspraak, want dan valt het spel stil.”
Vergaderingen ontregelen en op straat spelen
Ongeregeld ontstond midden in de Rotterdamse wijken in de jaren ‘90. “Er gebeurde ook toen al veel in Rotterdam. Bouwen voor de buurt, bewoners aan zet en ellenlange, nutteloze vergaderingen”, vertelt de leadzanger. Uiteindelijk leidden deze vergaderingen tot OpzoomerMee: het oer-Rotterdamse programma dat buren helpt om met elkaar hun straat op te knappen. “En tot onze band! Toen ik erachter kwam dat die saaie ambtenaar Martin wel degelijk iets kon - piano spelen - begonnen we samen die vergaderingen te ontregelen met actieliedjes.” Het is dus niet geheel toevallig dat Ongeregeld en OpZoomerMee beiden 25 jaar bestaan.
De piano is inmiddels ingeruild voor de accordeon van een van de buurvrouwen. Dat is toch een stuk handiger op straat. De protestnummers zijn gebleven. Meestal beginnen ze met de Dutch Countrynummers en na de pauze komen ze flink verrassend uit de hoek komen met de maatschappijkritische Rotterdamse actieliedjes.
De boze, witte, kleurenblinde man
Nu richten de peilen zich op het zwerfvuil na het afschaffen van subsidie voor het opruimen van de Afrikaandermarkt. Soms zijn het de dierproeven. Dan is het weer om in Ahoy te kunnen spelen. Toevallig kwamen ze ertussen bij de burgertop die Marco Pastors organiseerde. “Betere huizen verdienden de zuiderlingen niet, volgens hem, omdat ze er lui en dom zijn. Dat heeft hij geweten” aldus Frank/Janine. Op 17 augustus ontregelen ze de hele Witte de Withstraat. “Wij vinden altijd wel een gelegenheid om de boel feestelijk ondersteboven te zetten. Daar kun je ons ook voor inhuren.”
Er is een beweging ontstaan die de band steunt, omdat veel Rotterdammers van diverse afkomst, opleidingsniveaus en levensovertuigingen zich gehoord voelen in de teksten. “Wij lijken het sentiment van de boze witte man te uiten. Dat de gewone man vaak de pineut is, maakt ons boos. Het enige verschil met enge populistische bewegingen is dat wij kleurenblind zijn. We komen juist op voor alle culturen. En al helemaal voor de groepen die in Rotterdam onderdrukt worden.”